معنی گیله سمی

حل جدول

گیله سمی

هوم

گیله

گل نسترن

لغت نامه دهخدا

گیله

گیله. [ل َ / ل ِ] (اِخ) نام جایی و مقامی است. (برهان قاطع) (فرهنگ شعوری) (آنندراج). گیله به مفهوم جا و مقامی خاص یافته نشد. (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). || (اِ) نام گل است. یعنی اصل گل سرخ که نسترن باشد. (یادداشت به خط مؤلف).
|| گیسوگونه ای که موی آن از ورق به رنگ زر برند و بر سر عروسان آویزند، چون گیسوان از طلا. (یادداشت به خط مؤلف).

سمی

سمی. [س ُ ما] (ع اِ) آوازی که در آن خیر باشد. (منتهی الارب) (آنندراج).

سمی. [س َم ْی ْ] (ع مص) روان شدن برای شکار. (از منتهی الارب) (آنندراج).

سمی. [س ُ می ی] (ع اِ) ج سماء، به معنی آسمان و آسمان خانه و جز آن. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). و رجوع به سماء شود.

سمی. [س َ می ی] (ع ص، اِ) هم نام. (غیاث) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 59) (ناظم الاطباء). || همتا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || بلند. رفیع. (ناظم الاطباء). || مثل. (منتهی الارب) (آنندراج). مِثل. مانند. (ناظم الاطباء).

گیله دولاب

گیله دولاب. [ل َ] (اِخ) نام محلی است که جزء تقسیمات طالش و دولاب باشد. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین بنقل از جغرافیای سیاسی کیهان ص 278).

قره گیله

قره گیله. [ق َ رَ ل َ / ل ِ] (از ترکی، اِ مرکب) گونه ای است از درخت ولیک. ولیک در جنگلهای شمال و بجنورد به طور وحشی میروید، و پنج گونه ٔ آن را در ایران نام برده اند. گونه های سیاه آن را در آستارا و گرگان رود، قره گیله نامند. رجوع به جنگل شناسی از انتشارات دانشگاه تهران ج 1 ص 236، 237 شود.

گیله دون

گیله دون. [ل َ] (اِخ) از دههای فرح آباد مازندران است. (سفرنامه ٔ رابینو ص 120 انگلیسی و ص 161 بخش فارسی).

تی گیله

تی گیله. [ل َ] (اِ) نامی است که در گرگانرود به درخت داغداغان دهند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به داغداغان و جنگل شناسی ساعی ص 213 شود.

چرم گیله

چرم گیله. [چ َ ل َ / ل ِ] (اِ مرکب) قسمی درخت جنگلی از تیره ٔ درختان گیلاس، گوجه و آلبالو، از نوع «پرونوس » و از گونه ٔ «لوروسراسوس » که در آستارا بدین نام خوانده میشود. (از جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 240). جل، در لهجه ٔ نور و مازندران. جلی، در لاهیجان. چرم لیوه، در طوالش. رجوع به کتاب جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 و کتاب درختان جنگلی ایران تألیف ثابتی شود.

گیله کلا

گیله کلا. [ل ِ ک َ] (اِخ) دهی است از دهستان لاله آباد بخش مرکزی شهرستان بابل. واقع در 15هزارگزی جنوب باختری بابل و 3000 گزی شمال شوسه ٔ بابل به آمل. واقع در دشت و هوای آن معتدل و مرطوب و سکنه ٔ آن 50 تن است. آب آن از رودخانه ٔ کاری تأمین میشود. و محصولات آن برنج و مختصر غلات، پنبه، صیفی، کنف و نیشکر و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3). || از دههای کلارستاق مازندران است. (سفرنامه رابینو ص 107 بخش انگلیسی). || از دههای ساری است. (سفرنامه ٔ رابینو ص 120 بخش انگلیسی).